بررسی رابطه بین نیازهای روانشناختی و یادگیری خود تنظیمی با جهت گیری هدف دانش آموزان شهر یاسوج

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین نیازهای روانشناختی و یادگیری خود تنظیمی با جهت گیری هدف دانش آموزان شهر یاسوج درسال تحصیلی 93-1392 بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع بنیادی و برای اجرای آن از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مدارس متوسطه شهر یاسوج درسال تحصیلی 93-92 بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 220 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه نیازهای اساسی روانشناختی دسی و دیان (1985)، یادگیری خود تنظیمی پنتریچ ودی گروت(1990) و جهت گیری هدف بوفارد و همکاران (1988) استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آماره هایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به شیوه همزمان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین نیازهای اساسی روانشناختی و ابعاد یادگیری خودتنظیمی با ابعاد جهت گیری هدف رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. علاوه بر این یافته ها نشان داد که راهبردهای شناختی قوی ترین پیش بینی کننده ی جهت گیری تسلطی، ارزش تکلیف قوی ترین پیش بینی کننده ی جهت گیری عملکرد گرایشی، ارزش تکلیف و اضطراب امتحان قوی ترین پیش بینی کننده ی جهت گیری عملکرد پرهیزی دانش آموزان می باشند.